سفرنامه کربلا

چندی پیش در درگاه کریمان ابراز نیاز کردیم و بزرگوارانه ما را طلبیدند. این بود که به عشق  روی نهادن بر خاک در می فروش و بوسیدن آستان شاه نجف  راهی سفر کربلا شدم.  اگر بخواهیم عشق این مردم به خانواده فاطمه را به چشم ببینیم، کافیست رویکرد مردم به این سفر و رفتارشان را در آن مطالعه کنیم. در دوره های مختلف تاریخ، این مردم انواع خطرها را پذیرا شده و حتی گاهی به بهای  جان خویش خود را به درگاه اینان رسانده اند. در این میان عشق به حسین و عظمت وی این سفر را با نام حماسه او عجین کرده است. فرهنگ عاشورا بعنوان عامل حیات بخش شیعه و زنده نگهدارنده آن، محرک قدرتمند این سفر است، علاوه بر این که اثرات عمیق این سفر و شور و حال وصف ناشدنی و بی نظیر مکانهای مقدس این سفر عاملی است بر تقویت آن فرهنگ در جامعه. *************** وقتی برای رفتن به این سفر تحقیقات می کردم موفق نشدم که حتی یک مرجع درست و حسابی فارسی در وب پیدا کنم که نیاز به اطلاعات مرا پاسخگو باشد. این در حالی بود که اگر بصورت انگلیسی در مورد عراق جستجو می کردید چندین سایت جاندار، با سازماندهی مناسب پیدا می شد که از سیر تا پیاز اطلاعات مورد نیاز جهانگردان را نوشته بود. که البته آن نوع اطلاعات به درد ما نمی خورد. چرا که ما محدود به حدود کاروان بودیم و زندانبانی بنام مدیر کاروان داشتیم. وبلاگ بدرد بخوری هم در این زمینه پیدا نکردم. نوعا وبلاگها به تشریح حالتها و احساسات فردی پرداخته بودند (اینکه کجا چطوری  گریه کردم و اینها) و این بود که نتوانستم سیراب از اطلاعات راهی این سفر شوم و شرایط حاکم که در موردش صحبت خواهم کرد مانع از این شد که در طول سفر هم خیلی اطلاعات کسب کنم. اما به هر جهت ان شالله برای اینکه اندکی تبادل اطلاعات بشود با علاقمندان، آنچه خواندم، دیدم و فهمیدم را در اینجا می آورم. که البته سعی بر این است که بیشتر جنبه انتقال اطلاعات داشته باشد. آنچه می نویسم صرفا تعریف کردن است و بس و بیشتر مخاطبش کسانی هستند که هفته بعد عازم کربلا باشند و بخواهند آمادگی ذهنی در مورد مسائل کوچک و بزرگ سفر داشته باشند.