خواب زمستانی وبلاگ «در حیرت»

این روزها، وبلاگ «در حیرت» در خواب زمستانی فرو رفته است. مهم ترین دلیلش این است که من و نویسنده دیگر اینجا، دوست خوبم، کوچه گرد هر کدام به شدت درگیر کار و زندگی شخصی شده ایم و در این بین وبلاگ نویسی اولویت چندم مان شده است. البته این کم کاری دلایل دیگری هم داشته است. وبلاگ نویسی از جایی به بعد نیاز به محرکی بیشتر از فقط نوشتن دارد. محرکی که نویسنده را از وقت گذاشتن و نوشتن راضی کند و او را به ادامه راه تشویق کند. برای من چنین محرکی بیشتر دیده شدن و بیشتر خوانده شدن بود. متاسفانه در این سه سال و نیم وبلاگ نویسی نتوانستم به طور مداوم به چنان روندی ادامه دهم. به نظرم وبلاگ  بدون هدف دیده شدن، شبیه دفترچه خاطرات می شود. چیزی شخصی که فقط برای ثبت شدن می نویسی و برایت مهم نیست مخاطب چه کسی است و حرفت چه چیزی است. مهم خودت هستی و آنچه می خواهی ثبت شود. این طوری همین که بعدا بیای و به عقب برگردی و چیزی از گذشته ثبت کرده باشی کافی است. برای خیلی ها وبلاگ نویسی همین است و خوب به دلیل مسئولیت و بار سبکتری که روی دوش نویسنده است آسان تر است و تداومش هم بیشتر. با تمام توضیحات بالا، مهم ترین شرط وبلاگ نویسی حداقلی از فراغت و آرامش فکری است. من هم مدتی است که این دو را ندارم. شاید تا آخر امسال نتوانم فرصت کافی برای وبلاگ نویسی، در حدی قابل قبول، پیدا کنم. برای همین می خوام بگویم اگر اینجا سر می زنید بدانید که تا نیمه اسفند همچنان در خواب زمستانی است و شاید گرمای بهاری کمی از رخوت و سکون اینجا کم کند. منتظر نظرات شما درباره وبلاگ نویسی و مخصوصا در حیرت هستم. ششم بهمن هزار و سیصد و نود و سه خورشیدی