استراتژی انتخاباتی احمدی نژاد و یارانش

سال 92 از نظر سیاسی سالی مهم در تاریخ جمهوری اسلامی است. از این جهت که پس از مسائل سال 88 و حذف و حصر تعدادی از نیروها و جریان های سیاسی، انتخابات ریاست جمهوری دیگری پیش رو است که می تواند تحولی در مدیریت سیاسی و اقتصادی کشور را رقم زند. یکی از مولفه های اساسی و اثرگذار در انتخابات ریاست جمهوری نحوه حضور تیم نزدیک به آقای احمدی نژاد در انتخابات سال 92 است. اینک پس از پیام های تبریک رهبری، رئیس جمهور و سخنان رهبری در مشهد می توان بهتر به استراتژی این گروه پرداخت. در پیام نوروزی آقای احمدی نژاد می توان سه نکته ی مرتبط با این استراتژی را دریافت: -  مشکلات اقتصادی کشور ناشی از تحریم اقتصادی دشمنان نظام است: ایشان عملکرد دولت های نهم و دهم را درخشان ارزیابی کردند و نقشه های دشمنان ایران برای اثرگذاری بر اقتصاد ایران را عامل اصلی فشارهای اقتصادی بر مردم دانستند و به طور هوشمندانه ای این گزاره را که دولت در این بین نقش دارد همان هدف اصلی بدخواهان ملت دانستند. - انتخابات ریاست جمهوری مهم ترین رویداد سیاسی سال است که امکان تخلف و دخالت عده ای در آن وجود دارد. بر اساس همین احتمال، ایشان شخصاً حساسیت خود را نسبت این رویداد ابراز کردند تا هیچ تخلفی رخ ندهد و جز رای و انتخاب مردم نظر کسان دیگری در آن اثرگذار نباشد. به این ترتیب گویی قرار است یک دو قطبی قدرت وجود داشته باشد که در طرفی آقای احمدی نژاد مراقب است تا دست قطب دیگر را از دخالت کوتاه کند. - چند دقیقه آخر پیام نوروزی بیشتر یک پیام تبلیغاتی بود تا پیام نوروزی. ایشان به خوبی از این فرصت استفاده کردند تا با 22 بار اسم آوردن از کلمه بهار این نام را مشخصه ی نزدیکان و معتمدان به خود در انتخابات پیش رو عنوان کنند. آقای احمدی نژاد با پیوند شعار "زنده باد بهار" با ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) توانست از این وجه مقبول عقیده ی شیعی برای آغاز یک حرکت تبلیغاتی سیاسی- دینی استفاده کنند و همزمان ان را به طور گسترده در میان مردم جا بیندازند. بنابراین، به نظر می رسد استراتژی آقای احمدی نژاد عبارت است از ایجاد و تبلیغ یک دو قطبی از قدرت در انتخابات. این دو قطبی قبل از این در دو دوره ی قبلی حول محور احمدی نژاد-هاشمی شکل گرفت و توانست تعداد زیادی از مردمی را که از آقای هاشمی دل خوشی نداشتند به نفع احمدی نژاد به پای صندوق های رای بیاورد. اکنون نیز این دو قطبی در حال شکل گیری است. با این تفاوت که در غیاب آقای هاشمی، رهبری در جایگاه فردی مقابل ایشان قرار داده خواهد شد. آقای احمدی نژاد نشان داده است به خوبی می تواند از هر فرصتی برای پررنگ تر کردن شکاف سیاسی بین خودش و نیروهای طرفدار و پیرو رهبری بهره ببرد.  در انتخابات سال 92 تم اصلی تبلیغات حامیان محمد احمدی نژاد از عدالت اجتماعی- اقتصادی فراتر رفته و رنگ بوی مذهبی می گیرد. توجه به امام زمان و حکومت انسان کامل و عدالت واقعی این حکومت از جمله ی مضامینی خواهد بود که به خوبی در این تبلیغات نشان داده خواهد شد. چنین هدفی را می توان در پیوند شعار زنده باد بهار و ظهور امام زمان مشاهده کرد. اینکه کاندیدای اصلی تیم آقای احمدی نژاد در انتخابات چه کسی باشد، تعیین کننده اصلی نقش و جایگاه این جریان نخواهد بود. مسئله ی اصلی این است که جریان آقای احمدی نژاد در حال برنامه ریزی برای ایجاد یک جو روانی و سیاسی دیگر در آستانه ی انتخابات است. جوی که در سال 88 به نقطه ی اوج خود رسید و برای نظام و فعالان سیاسی هر دو، عواقب خوبی نداشت. وقتی چنین فضایی ساخته شود افراد فوج فوج در پای صندوق ها حاضر می شوند و نه بر اساس متطق و برنامه و شعار بلکه بر اساس نوعی تعصب و جلب منافع رای خواهند داد. تنها مسئله ای که می تواند مانع از گسترش این فضا شود جلوگیری حکومت از ترویج آن است. به عبارت دیگر تریبون های رسمی به نحوی باید از آقای احمدی نژاد گرفته شود و در عین حال بر ضد فضای مطلوب ایشان تبلیغ کنند. این نوع تاکتیک در صورتی قابل اجرا است که اولاً نیروهای تبلیغی حامی رهبری و حکومت درک درست و یک دستی از شرایط داشته باشند و ثانیاً امکان قطع کردن صدای طرفداران و مبلغان طرفدار اقای احمدی نژاد وجود داشته باشد. دو شرطی که بعید به نظر می رسد، در این فاصله اندک و با توجه به فرصت طلبی آقای احمدی نژاد محقق شود. اینک تا انتخابات ریاست جمهوری یازدهم کمتر از 90 روز زمان باقی است. باید کمی صبور بود و به نظاره نشست تا دید تاکتیک های هر نامزد و جریان در انتخابات چگونه بر هم تاثیر خواهند گذاشت و در نهایت سیل خروشان رای ها کدام خانه ها را ویران و کدام زمین ها را آباد خواهد کرد.