شرح صف آرایی انتخابات مجلس

وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری 88 آن قدر عمیق و وسیع بود که منجر به ریزش ها و رویش های بسیار در میان طیف سیاست مداران شود. اما ادامه التهاب در ماه های پس از آن و به دنبالش بسته شدن فضای سیاسی کشور اجازه ظهور و بروز این تغییرات ریشه ای را نداده بود. اکنون اما، با نزدیک شدن به انتخابات مجلس و گرم شدن دوباره تنور سیاست، می توان صف آرایی تازه ای را در میدان سیاست ایران مشاهده کرد. صف آرایی ای که خبر از آغاز دوران تازه ای در بازی قدرت در ایران می دهد. در انتخابات پیش روی مجلس شواری اسلامی رسماً 4 گروه برای کسب کرسی های مجلس با یکدیگر رقابت می کنند. 4 گروهی که هر کدام دارای پایگاه ها و مبانی سیاسی متفاوتی اند و به اتکای همین تفاوت ها در تدارک برای کسب پیروزی هستند.نزاع برای بقا: اصلاح طلبان این گروه از بازیگران سیاست مدت هاست که در کنار زمین یا خود را گرم می کنند یا به قسمت تماشاچیان رفته اند. پس از انتخابات سال 88، تقریباً اصلاح طلبی در عرصه سیاسی ایران باقی نماند. همه را یا دربند یا مجبور به سکوت و کناره گیری کردند و یا خودشان مهاجرت را بر ماندن و مبارزه ترجیح دادند. اصلاح طلبان طیف وسیعی از روشنفکران و تجدید نظرطلبان را در ایران شامل می شدند. از آنهایی که رسماً سکولاریسم را کعبه آمال خود می دانستند تا آنهایی که متعهد و معتقد به قانون اساسی جمهوری اسلامی بودند. با همه این احوال،  بارش آتش توپخانه حذف و انتقام بر آنان، همه را سوزاند. سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق ایران، هدایت کننده و معروفترین فرد این جریان در میان مردم است. وی برای حضور در انتخابات پیش شرط هایی را مطرح کرده بود که هیچ واکنشی از نهادهای قدرت به آن داده نشد. در واقع از اصلاح طلبان جز دو حزب همبستگی و مردمسالاری گروه دیگری حضور ندارد و به نظر می آید لیست یا فعالیت منسجم تبلیغاتی نداشته باشند.محافظه کاران کهنه کار:جبهه متحد اصولگرایان این طیف از نیروهای سیاسی سال هاست که سکاندار حداقل یکی از سه قوه اصلی درایران هستند. پس از انتخابات سوم تیر 84، هر سوه قوه حاکمیت در اختیار اصولگرایان قرار گرفت. اما به تدریج با نمایان شدن اختلافات و حذف رقیب، به منتقدان دولت احمدی نژاد بدل شدند و اگر حمایت‌های خارج از مجلس از رئیس جمهور نبود تا به حال دست به اقدامی اساسی زده بودند. پایگاه سنتی این طیف قشر مذهبی و حزب اللهی است. از همین رو مدت هاست پس از رحلت امام خود را از حامیان نظری و عملی ولایت فقیه می دانند. اصولگرایان با عنوان جبهه متحد اصولگرایی به میدان انتخابات آمده اند. رهبری این جریان در حال حاضر در اختیار آیت الله مهدوی کنی است. در میان حوزویان جامعه روحانیت مبارز از حامیان اصولگرایان به شمار می‌آیند.مدعیان اصالت:جبهه پایداریپس از انتخابات 88، گروهی در میان سیاسیون ایران عرض اندام کردند که در هر مسئله ای شدیدترین مواضع را با مخالفان خود داشتند. آنان را که معترض بودند معاند نامیدند و آنان را که سکوت کردند، شریک جرم خواندند. در چنین ایامی که صدای بلند و چنگ و دندان نشان دادن به رقیب از جمله ی فضیلت های سیاسی به شمار می آمد، اینان توانستند به حلقه ی قدرت نزدیک تر شوند و امید بیشتری به ثبات سیاسی خود در آینده داشته باشند. از نظر فکری، آیت الله مصباح از حامیان این جریان شناخته می شود، به طوری که بسیاری از مبلغان و مدافعان این جریان از شاگردان و نزدیکان ایشان هستند.  اجرای طرح های آموزشی در میان بسیجیان ادارت، مساجد و دانشگاه ها .. توانسته برای ایشان هم اندیشان بسیاری فراهم کند. با این حال پایگاه مردمی این جریان بسیار نزدیک به اصولگرایان است.شاید بتوان گفت مهم ترین وجه اختلاف جبهه پایداری با اصولگرایان که باعث به نتیجه نرسیدن تلاش ها برای ائتلاف این دو جریان شد، حضور و نقش آقای هاشمی بود. جببه پایداری ایشان را از سران فتنه می دانند که در آزمون 88 رفوزه شده اند و باید از صحنه سیاست ایران کنار گذاشته شوند. در صورتی که اصولگرایان همچنان نفوذ و اعتبار هاشمی را به رسمیت می شناسد. خدمتگزاران قدرت طلب:حامیان دولتزمانی که مشایی سخنانی جنجالی درباره ملت اسرائیل گفت، بذر اختلاف میان دولت و اصولگرایان پاشیده شد. با ارتقاء درجه وی در دولت دهم و حمایت احمدی نژاد از او، این بذر جوانه زد و با مقاومت احمدی نژاد در برابر ابقای وزیر اطلاعات این نهال به بار نشست. پس از آن بود که رسانه های اصولگرا حامیان و همراهان احمدی نژاد را جریان انحرافی نامیدند و سیل اتهام و تخریب را روانه اردوگاه دولتیان کردند. به این ترتیب، اصولگرایان که زمانی خود، انتقاد از دولت نهم را تضعیف اسلام می دانستند در صف اول منتقدان دولت دهم قرار گرفتند. 24 میلیون رای برای احمدی نژاد و یارانش آن قدر بود که با اعتماد به نفس این انشقاق را بپذیرند و اعلام کنند که از ابتدا مستقل و جدای از اصولگرایان بوده اند. در انتخابات مجلس، این جریان رسماً و علناً فعالیت انتخاباتی ندارد (و قانوناً هم نمی تواند داشته باشد.) با این حال خبرها حاکی از برنامه ریزی آنان برای یک دست کردن قوه مجریه و مقننه است. مهم ترین پایگاه دولت در میان مردم، اقشار فقیر و متوسط به پائین جامعه است. از همین روست که شعار و برنامه اصلی دولت از ابتدا عدالت اقتصادی بوده است.چهار جریان فوق اصلی ترین بازیگران فعلی میدان سیاست در ایران هستند. هر کدام از این گروه ها در پی کسب پیروزی در انتخابت مجلسند تا یا به نفوذ و قدرت بیشتری دست یابند و یا در عرصه سیاست ایران فراموش نشوند. باید نزدیک به 40 روز دیگر صبر کرد و به نظاره نشست تا دید هر گروه و جریان با چه استراتژی وارد انتخابات خواهد شد و چه برگ های برنده ای در دست خواهد داشت.