رویای روز بدون طلاق

تیترهای روزنامه ها چندان برایم جالب نیستند. اکثرشان حاوی خبرهای ناگواری و مشکلات اقتصادی و سیاسی هستند که کشور یا دنیا با آن ها دست به گریبان است. امروز اما تیتری را در صفحه اول همشهری دیدم و از دیدنش خوشحال شدم. تیتری با این عنوان: روز بدون طلاق. اولش فکر کردم در شهری یا جایی از ایران روز بدون طلاق ثبت شده است. برای همین خوشحال شدم. اما به متن زیرش که دقت کردم متوجه شدم امروز را در تقویم به نام روز بدون طلاق ثبت کرده اند. یعنی امروز قرار نیست در هیچ دفترخانه رسمی، طلاقی ثبت شود.  واقعیت آن است که طلاق در ایران، به پدیده‌ی شایعی تبدیل شده است. کافی است هر کدام مان به اقوام و نزدیکان خود نگاه کنیم و در بین شان به آنهایی بر بخوریم که گرفتار طلاق شده اند. آمارهای ثبت احوال هم حاکی از افزایش نرخ طلاق در کشور است. در ابتدای دهه 80 نرخ طلاق 0/95 در هر هزار نفر بوده است و در آخر این دهه به 1/17 رسیده است. در اینجا نمی خواهم علل و زمینه بروز این افزایش طلاق را نام ببرم. فقط می دانم که طلاق دارای وجوه فردی و اجتماعی بسیاری است. هم در ریشه ها و هم در پیامدهایش. پیامدهایی فراتر از ابعاد زمانی. طلاق آنقدر شوم است که نسل ها را درگیر خود می کند و منابع جامعه را تلف می کند.  طلاق زنجیره ای از حوادث به هم پیوسته است که برای همیشه زندگی قربانیان خود را دگرگون می کند. ای کاش روزی بیاید که واقعا، و نه با بخشنامه و دستور، روزی بدون طلاق داشته باشیم. روزی که در آن آدم ها به جای جدایی، به وصال بیاندیشند و به جای کودکان طلاق ، کودکان عشق را تحویل جامعه دهند. آن موقع چقدر افتخار و خوشحالی دارد که تیتر روی صفحه اول روزنامه ها روز بدون طلاق باشد.