در حیرت

ما و سرنوشت ملی-درسهای انتخابات 92

دوشنبه, ۳ تیر ۱۳۹۲، ۰۹:۳۵ ق.ظ
پست حاضر در ادامه این پست نوشته شده است درباره انتخابات خواندن این پست هم در این مورد توصیه می شود هر انتخابات: یک قدم به سمت توسعه سیاسی و اما بعد. مردم در جامعه ایران همیشه از خوب نبودن شرایط شاکیند. دائما ضمیر سوم شخص جمعی هست که مورد نقد  مردم  قرار می گیرد و معلوم نیست که کیست؟ "چرا آسفالت رو درست نمی کنند"، "چرا بیکاری و تورم رو درست نمی کنند"، چرا رفآه و آسایش و پیشرفت و.... را به زور توی حلقوم ما فرو نمی کنند و..... معلوم نیست آنهایی که باید اینهمه کار خوب بکنند که هستند! در مجموع به نظر نگارنده در جامعه ما مردم نقش کودک را دارند و سوم شخص مذکور که به نظر می رسد حکومت است نقش "پدر این کودک را بازی می کند و مردم همه متوقعند که پدر مربوطه به مدد منابع خدادادی همه امور را درست بکند، بدون اینکه به این فکر بکنند که تا چه حد شایستگی برخورداری از مواهب دلخواهشان را دارند. غافل از اینکه پدر مذکور چیزی جدا از خودشان نیست. هر چه خودشان اهل تلاش باشند و توانایی و شایستگی ایجاد تغییر را داشته باشند، پدر مذکور هم می تواند شرایط را تغییر دهد و به عبارت دیگر پدر مذکور مشتقی از خود فرزندان است. این مساله به کنار جامعه ما امروز صحنه نبرد خونین سنت و مدرنیته است. به طور خاص دراین برهه در شرایطی هستیم  که نمایندگی اقشار سنتی به عهده تندروهای آنها قرار گرفته است و قشرهای مدرن در شرایطی که رفته رفته در جامعه به اکثریت بدل می شوند، زخم خورده اند و به حاشیه رانده شده اند. جمع شدن دو مساله سرخوردگی قشرهای مدرن و روحیه کودکانه جامعه ایران می رفت که به انزوای مطلق قشرهای مدرن منجر شود. امری که خوشبختانه در انتخابات اخیر به وقوع نپیوست. به نظر نگارنده مهمترین درسی که جامعه ما از این انتخابات و آینده آن باید بگیرد این است که، خداوند سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد، مگر آنکه خودش آن را تغییر دهد. اگر مردم سرنوشتی به غیر از آنچه که تندروی های گروهی می خواهد، می خواهند، باید در تعیین سرنوشت خود نقش بازی کنند. درس دوم این بود که این سرنوشت را می توان بوسیله صندوق رای رقم زد. اگر چه تیغ نظارت استصوابی هست، اگرچه بسیاری از مردم فکر می کنند که انتخابات سالم نیست، اما این واقعیت است که بهترین راهکاری که برای تغییر وجود دارد صندوق انتخابات است. عده ای متاسفانه هنوز به پس از نظام جمهوری اسلامی می اندیشند و راه توسعه را گذر از سیستم سیاسی موجود می دانند. البته این عده هیچگاه نگفته اند که چگونه بدون خون ریزی زیاد و جنگ داخلی طولانی مدت -چیزی نظیر سوریه- می توان قدرت را انتقال داد. چرا که به فرض محال اینکه مخالفان خونی نظام اکثریت شوند و به فرض محال دوم که بتوانند از لحاظ نظامی قدرت بگیرند، باز هم نیروهای جان برکف انقلاب را چه خواهند کرد. این عده هیچگاه نگفته اند که به فرض اتفاق افتادن انتقال قدرت با شرایط مسالمت آمیز، چگونه کشور می تواند  از هزینه سنگینی که باتلاق هرج و مرج گسترده و درگیری های نیروهای سیاسی با یکدیگر به کشور تحمیل می کند، جان به در ببرد.  دیگر اینکه در این انتخابات یادگرفتیم که حتی یک رای مهم است. فاصله ترسناک هفت دهم درصدی روحانی با سرنوشت مبهم دور دومی شدن نشان داد که تک رای ها هستند که تکلیف انتخابات را مشخص می کنند. ادامه دارد.....
  • حیران

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی