درباره انتخابات

چرا باید رای می دادیم. این پستی بود که قرار بود بنویسم و ننوشتم. باز هم تصمیم گرفتم که بنویسم و بگذارم که سر آغازی باشد بر پستهای بعدی. ما باید رای می دادیم چون تحولات اساسی در کشور همیشه از انتخاباتها شروع شده اند. مهمتر از همه در دو دهه اخیر گفتمان اصلاحات از رای بیست و یک میلیونی دوم خرداد76 آغاز شد. ما باید رای می دادیم اگر چه هزاران خطر رایمان را تهدید می کرد. چرا که وضعیت کشور بسیار وخیم می نماید و از لحاظ اقتصادی و سیاسی(که قطعا جنبه اجتماعی را نیز در پی خواهد داشت). به تدریج داریم به سمتی می رویم که هست و نیست کشور و تمامیت ارضی کشور مورد تهدید قرار گرفته است و در این میان تنها "تدبیر" ما "امید" به رایی بود که ممکن بود نتیجه بخش باشد. در شرایطی که کیان کشور در خطر است، چه باک که آرای ما مورد سوء استفاده قرار بگیرد. ما باید رای می دادیم چرا که تلاش برای کسب آرا، مجددا انسجام داخلی ما را تقویت می کرد. ما باید رای می دادیم چرا که چاره ای جز این نداشتیم. منت خدای را که بار دیگر در یکی از پرتگاههای تاریخی این سرزمین، دست رحمتش را به سوی ما دراز کرد و یاریمان نمود که بار دیگر از خطر سقوط رهایی بیابیم. اما سئوال بعدی این است که چرا انتخابات را بردیم به نظر من پیروزی در این انتخابات چهار دلیل مشخص داشت دلیل اولش اتحاد بود. راضی کردن عده زیادی از حامیان اصلاحات به شرکت مجدد در انتخابات با وجود شبهه های موجود و حضور یکپارچه آنها پای صندوقهای رای یک دلیل عمده این پیروزی است. این اتحاد منتقدین وضع موجود یک جای دیگر هم متجلی شد. اقدام به موقع آقای عارف که نشان از آگاهی وی و حامیانش از شرایط و دلسوزی و از خودگذشتگی برای نجات کشور از وضع موجود داشت. دلیل دومش حمایت و محبوبیت بزرگان اصلاحات در میان توده های مردم بود. عکس سه قسمتی کار خودش را در روزهای آخر کرد. دلیل سومش نیاز مردم به تغییر بود و نارضایتی از وضع موجود. گرانی افسار گسیخته و هزینه های کلان برای رسیدن به اهداف هسته ای که ملت دقیقا نمی دانند برای چه باید بپردازند، عامل دلزدگی مردم از گفتمان اصولگرایی شده بود. دلیل چهارمش ویژگیهای فردی رئیس جمهور منتخب بود. گویش آخوندی و سخن گفتن فصیح و با قاطعیت آقای روحانی جزء تامه دلیلهای پیروزی 24 خرداد بود.