کاش که عید تعطیل می شد!

نوروز و مراسم نوروز بگونه ای تکوین یافته که شاید برای بیشتر مردم ما تداعی کننده یک شروع مجدد است. رسوم ما  و تعاملات اجتماعی ما با طراوت بهار در ایران همراه می شوند و آنگونه می نمایند که گویی به راستی با گذر از خط سال تحویل چیزی تغییر می کند. نوروز به راستی یک رسم  موفق و کارآمد در میان انبوه رسوم ناکارآمد و از کاربرد افتاده و به روز نشده امروز ایران است. اما در عمل این رسم خوب هر ساله با مشکلات خاص خود همراه است: 1.در نوروز تعاملات اجتماعی به صورت نجومی زیاد می شود. بنابراین هر آسیب و آفتی که در در جامعه آسیب زده و آفت دیده ما وجود دارد در نوروز هم بیشتر دیده می شود  و فصلی از چشم و هم چشمی ها، تجمل گرایی ها، اسراف ها و افراط ها و تصادفات رانندگی و.... را در جامعه می گشاید. 2.رسوم نوروز فشارهای مالی تازه ای بر خانواده ها وارد می کند. این مساله برای خانواده هایی که فاقد پشتوانه مالی و پس انداز کافی هستند عید را به کابوس سالانه بدل می کند. مخصوصا که این افزایش هزینه ها با صفر شدن درآمد برای اکثریت مشاغل آزاد همراه است. 3.شاید مهمترین معضلی که با حلول نوروز بر جامعه ما عارض می شود، توقف اکثر فعالیت های اقتصادی آن هم به مدت پنج درصد از سال است. در ایام نوروز می توان به جرات گفت که بیش از نیمی از اقتصاد کشور کاملا از حرکت باز می ایستد و صنعت نیمه جان  و اقتصاد نحیف ما را با سکته ای خفیف مواجه می کند. این را آنگاه به خوبی حس خواهید کرد که پروژه های با اهمیت اقتصادی را که در روزهای عید به حالت کما می روند از نزدیک مشاهده کرده باشید. این مساله بر اقشار بسیار ضعیف از جمله کارگران روز مزد فشار اقتصادی زیادی می آورد. از زبان یک کارگر ساده یک زمانی شنیدم که به زبان طنز می گفت:"کاش که عید را تعطیل می کردند!!"