در باب حمله به روزنامه ایران

خداوند به متقین فرقان عطا می کند. آنچه با آن بتوان خوب را از بد جدا کرد. اما به آنهایی از متقین عطا می کند که در مقابل سمع و بصر و فوادشان احساس مسئولیت می کنند، چرا که رسیدن به مراتب بالای  تقوا با استفاده از این نعمتها ممکن می شود.  امام متقین در سه جمله به پیروان مسئول خود بخشهای مهمی از این فرقان الهی را ارائه کرده است. 1. آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم مپسند. 2. به محتوای حرف توجه کنید، نه به اینکه گوینده کیست. 3. مرد را با حق بسنجید، نه حق را با مرد.   برای تبیین اصول بالا چند مثال ذکر می کنیم:   ابزار دروغ، فریب، سوء استفاده از اموال عمومی وقتی  به نفعمان باشد و در رقابت با حریف رو در رو استفاده شود، به چشم ما نمی آید. یا اینکه پرده دری اگر برای خورد کردن شخصیت رقیب متشخص مان باشد توجیه دارد و افشاگری و حق طلبی قلمداد می شود. هرگاه دست بازیگر زمانه همین شیوه عملکرد را در مقابل ما و تفکر ما و مقدسات ما قرار دهد تازه می فهمیم که آن چیزی را بر دیگران روا داشته ایم که بر خودمان نمی پسندیم.  شعارهای جذاب  و بی پشتوانه وقتی که هنوز عواقب خطرناک و ریشه کن کننده و دستاورد اندکش را به چشم ندیده ایم  برایمان شور انگیز اند. وقتی از عملکرد اقتصادی فرد مطلوبمان انتقادهای شدید و منطقی انجام شود علم اقتصاد را زیر سئوال می بریم، اما به رفیقمان شک نمی بریم. دریغ از اینکه گذر زمان هم فرجام شعارهای بی پشتوانه را و هم نتیجه عملکرد غیر کارشناسی اقتصادی را مشخص می کند. چقدر بد است که آنگاه هم در پی توجیه نتایج و مبرا کردن رفقایمان باشیم.خطرات  عدم پاسخگویی، زورگویی،  اجرا و اعمال دلبخواهی قانون، تقدس تراشی، به انحصاردرآوردن تریبونهای سنتی و سوء استفاده از انحصار رسانه ای همگی وقتی معلوم می شود که برعلیه ما باشد. وقتی دست روزگار چوب این ناراستی ها  را بر سر خود ما بکوبد متوجه می شویم ملاک شناخت مرد دوری وی از ظلم است نه اینکه هر ظلمی را چون مورد تایید فلانی است باید توجیه کرد.