در حیرت

روزگار سخت دولت های ارباب منش

دوشنبه, ۲ آبان ۱۳۹۰، ۰۴:۱۸ ب.ظ
امروز با دوستی که اهل شام است صحبت میکردم. میگفت انگیزه اصلی اعتراض مردم به بشار اسد فقط مسائل اقتصادی نیست. برخورد حکومت سوریه را با مردم همچون برخورد اربابی با رعیت توصیف میکرد. برخوردی که زن و مرد و تحصیل کرده نمی شناسد و همه را با یک چوب می راند. او چنین برخوردهایی را عادی و در تمام سطوح اداری و حکومتی رایج می دانست. وقتی چنین  اوضاع و احوالی را که بی شباهت به ایران  نیست با کشورهای پیشرفته مقایسه میکنیم علل و ریشه ها را عمیق تر از حکمرانی فرد یا افراد خاصی در راس اداره کشور می توان دید. چنین شرایطی علتی نزدیک و علتی دور دارد. شاید نزدیکترین عامل شرایط اقتصادی منجر به آن باشد. وقتی دولتی از نظر اقتصادی بی نیاز از مردم باشد و به نوعی بزرگترین و قوی ترین بنگاه اقتصادی به شمار آید، اوست که تعیین میکند ارزش ها و معیارهای خوب و بد چه باشد. به همان نسبت است که برایش رضایت مردم موضوعی فرعی و تصنعی می شود. مهم تر و عمیق تر از شرایط اقتصادی، انسان شناسی حاکم بر یک سیستم است که در رفتارهای آن خود را نشان می دهد. در اکثر کشورهای غربی انسان به ما هو انسان ارزشمند است. به این معنا که قیودی شرافت انسان را محدود نمی کند. از همین روست که دولت خود را موظف به برخورد یکسان و محترمانه با اقشار جامعه می داند. اگر به هر دلیلی در برابر ارزش انسان، اما و اگر بیاید به همان اندازه و به نسبت با معیارهای خود ساخته دولت، برخوردها تبعیض آمیزتر خواهد شد. اما باید گفت هر رفتاری بازخوردی هم خواهد داشت. شاید اگر دولتمردان کمی چشم عبرت بین داشتند و تاریع را وارونه نمی خواندند درمی یافتند که در این زمانه مردمند که حرف آخر را می زنند. پس چه بهتر که راضی باشند و موجب دوام و قوام  دولت ها گردند!
  • حیران

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی